Եվա Միքայելյան

Վայրի վարազը սրում էր իր ժանիքները ծառին քսելով, երբ կողքով աղվեսն անցավ։ Աղվեսը միշտ առիթ էր փնտրում իր բարեկամներին ծաղրելու համար։ Այսպիսով, նա ցուցադրություն արեց՝ անհանգիստ նայելով, կարծես վախենալով ինչ-որ թաքնված թշնամուց։ Բայց Վարազը շարունակեց անելիքը:

-Ինչո՞ւ ես այդպես անում-, վերջապես հարցրեց աղվեսը ծիծաղելով, — ոչ մի վտանգ չկա:

— Ճիշտ է,— պատասխանեց Վարազը,— բայց երբ վտանգը հասնի, անելու համար ժամանակ էլ չի լինի։ Այդ ժամանակ իմ ժանիքները պետք է պատրաստ լինեն հարձակվելուն, թե չէ ես կտուժեմ։

Թարգմանությունը կատարվել է անգլերենից։

Աղբյուր